Tak wyglądało wielkie święto w Warszawie. Drożyzna i jedno pytanie (2024)

• Na mecz Realu Madryt z Atalantą kibice zjechali się z całej Europy. Znacznie więcej było fanów Realu, ale to Włosi tego dnia byli głośniejsi. Nie zabrakło także trzeciej grupy... w koszulkach Barcelony
• Jeśli ktoś nie miał szczęścia i nie wylosował biletu, musiał słono zapłacić. A jeśli chciał jeszcze zakupić pamiątkę, to w ten jeden wieczór wydał kwotę, za którą mógł polecieć na wakacje last minute
• Po tym spotkaniu można stwierdzić, że organizacja ze strony UEFA robiła wrażenie. Poza jednym szczegółem
• Więcej informacji znajdziesz w Przeglądzie Sportowym Onet

Real Madryt wygrał mecz o trofeum i nie ma w tym żadnej większej historii. Taki scenariusz nikogo po prostu już nie zaskakuje. Tego samego nie można jednak powiedzieć o całej organizacji meczu o Superpuchar UEFA na PGE Narodowym w Warszawie. Tu było co najmniej kilka niespodzianek. Jakie wnioski z wizyty na tym meczu wyciągnęliśmy? Już spieszymy z odpowiedzią.

• Zobacz także: Bohater Realu Madryt zwrócił się do Polaków. Przemówił tuż po meczu

Festiwal drożyny w Warszawie. Wysoka cena za spełnienie marzeń

By dotrzeć na to spotkanie, trzeba było mieć albo masę szczęścia, albo spore środki finansowe. Bilety na mecz Realu Madryt z Atalantą zaczynały się już od 30 euro, czyli nieco ponad 100 zł, ale by zakupić je w takiej cenie, trzeba było mieć szczęście w losowaniu organizowanym przez UEFA. Chętnych było znacznie więcej niż dostępnych wejściówek, a do tego dochodzili jeszcze przecież ludzie i firmy, którzy zamierzali na swoim szczęściu zarobić. Efekt? Odsprzedawanie biletów z niemal dziesięciokrotną przebitką!

Za samą wejściówkę niektórzy musieli zapłacić więc co najmniej tysiąc zł, a jeśli chcieli dołożyć do tego pamiątkę, znów musieli głębiej sięgnąć do portfela. Program meczowy? 50 zł. Brelok? 60. A już za koszulkę i bluzę wydaną specjalnie na ten mecz UEFA oczekiwała od kibiców odpowiednio 150 i 300 zł. Dołóżmy do tego napój i przekąskę w trakcie meczu i szybko robi nam się kwota, za którą da się polecieć na wakacje last minute.

Kibice Realu Madryt zjechali się nie tylko z Polski. A na koszulkach... Robert Lewandowski

Jeśli ktoś zastanawiał się, czy wydarzenie tej rangi sprawi, że miasto zostanie przejęte przez kibiców futbolu, mógł tylko wyjrzeć za okno, by dobitnie się o tym przekonać. Ja na mecz wracałem z Mazur, a gdy dojechałem do Warszawy, nie minęło kilka minut, gdy zobaczyłem pierwsze osoby w koszulkach Realu Madryt. Z każdą chwilą fanów ubranych w białe barwy przybywało, na mieście dało spotkać się też masę kibiców z Bergamo, którzy choć przegrywali liczebnie, nadrabiali wokalnie i było ich słychać nie tylko podczas meczu. Co ciekawe, była też trzecia siła koszulek, które dało się wypatrzeć wśród kibiców. Ta najbardziej zaskakująca.

To, że w całej Polsce są tysiące kibiców Realu, którzy przyjechali na mecz ukochanej drużyny do Warszawy, nie może nikogo dziwić. Zorganizowana grupa ultrasów Atalanty? Robiła wrażenie, ale nikogo nie zaskakiwała. W przeciwieństwie do tego, że w okolicy stadionu i na samych trybunach można było spotkać sporo fanów... w koszulkach Barcelony. Tego dnia w Warszawie królowały nazwiska Mbappe czy Bellingham, ale dało się dostrzec także kibica w trykocie Roberta Lewandowskiego.

Gwiazdy na wyciągnięcie ręki w Warszawie. Kompletnie inna perspektywa

W ostatnich tygodniach Warszawa kilkukrotnie stawała się centrum wielkich wydarzeń. Najpierw koncerty Taylor Swift i znów niezwykle drogie bilety, pamiątki i tłumy chętnych. Tym razem na PGE Narodowym pojawiły się znów gwiazdy największego formatu, a oglądanie najlepszego klubu świata na żywo to coś niesamowitego.

Kylian Mbappe strzelający gola w debiucie i zdobywający pierwsze trofeum to jedno, ale największe wrażenie tego dnia robił Jude Bellingham. Obserwowanie z góry jego boiskowych ruchów było niesamowitym przeżyciem. Wystarczy spojrzeć, by zrozumieć, czemu kolejni piłkarze i trenerzy mówią o jego boiskowej inteligencji. Anglik w zasadzie nie tracił piłek, podejmował świetne decyzje i brał udział w obu akcjach bramkowych. Gdy ogląda się występy 21-latka w telewizji, można być pod sporym wrażeniem, ale one nie oddają skali talentu. Na żywo to prostu geniusz.

A jak poradził sobie Mbappe? To właśnie nad tym zastanawiali się wszyscy kibice przed tym spotkaniem. Francuz, choć nie byłby w stanie nikogo oszukać, że grał już wcześniej w Realu Madryt, zaliczył wymarzony debiut. Pierwszy gol, pierwsze trofeum i jasny sygnał do wszystkich rywali i Roberta Lewandowskiego – genialnie pracujący organizm da się jeszcze ulepszyć. Tak samo jak oglądaliśmy nieco lepszą wersję debiutu, niż ten Polaka w Barcelonie.

Kapitalna organizacja. UEFA nie przemyślała tylko jednego

Spore wrażenie robiła także organizacja meczu ze strony UEFA. Drogowskazy wskazujące numery bram co kilka metrów, wszystko świetnie oznaczone, a do tego kilka wiadomości spływających na maila, ze wszystkimi szczegółami odbioru akredytacji. A na miejscu? Absolutny brak kolejek. Minuta, może dwie i akredytacja była już wydrukowana i można było udać się na stadion. A na nim w oczy rzucała się cała masa wolontariuszy chętnych do pomocy, odpowiedzi na pytania czy wskazywania miejsc kolejnym dziennikarzom i kibicom. Można by pomyśleć — niech takie mecze wracają do naszego kraju jak najszybciej. Z jedną zmianą.

W tej kwestii jedynym minusem było zorganizowanie strefy z wywiadami. Z jednej strony wszystko było świetnie rozwiązane, bowiem postawiono aż trzy oddzielne strefy, wszystkie odpowiednio nagłośnione i oświetlone. Problem w tym, że... w nich niekoniecznie pojawiali się piłkarze. Federico Valverde i Carlo Ancelotti byli tylko w niektórych strefach, a w tej, w której nakazano nam czekać, pojawił się tylko Thibaut Courtois. Trzy, cztery pytania i koniec wywiadu. A potem kolejne pół godziny czekania, by dowiedzieć się od pracownika UEFA, że więcej wywiadów nie jest już przewidziane. Taki szczegół nie mógł jednak popsuć tego sportowego święta.